Op een Robinson eiland kun je de hele dag luieren en eindelijk de meegebrachte boeken lezen. Toch roept het binnenland van dit eiland en lezen kun je ook s' avonds op de veranda. Toen de roep uit het regenwoud en de ontdekkingszin weer toenam, besloten wij om op pad te gaan en lopend het eiland verder te ontdekken. Zon stond hoog aan de hemel, het was 30 graden, dus wel een aantal liters water mee. In de verste verte was geen enkel mechanisch geluid te horen, uitsluitend de geluiden uit het regenwoud kwamen tot ons. Vooral onze favoriete boomkrekel liet weer scherp van zich horen. Het is een snerpend geluid dat zeer indringend is. De weg werd steeds smaller en op een kaartje ( wat op een schatkaart leek), zagen wij dat wij in ieder geval de goede kant opliepen. Ergens op het eiland lag een huttenverblijf dat zij Neverland hadden genoemd. Mensen van het eiland spraken er met bewondering over, prachtig, mooi en heel rustig. Toen wij het bereikt hadden, na 2 uur lopen, was de deceptie groot. Het was gewoon een soort bungalowpark, wat bij Centerparks niet zou misstaan. Tot overmaat van ramp zaten er ook nog hele hele dikke russen, met grote flessen whiskey en bier op tafel. Vervolgens werden grote borden met eten aangevoerd en bij dit aanzien besloten wij snel weer 'Back to Nature'te gaan. De terugtocht liepen wij meer langs de kust en ook dit pad verraste ons steeds weer met nieuwe en prachtige vergezichten. Na 2 uur bereikten wij ons idyllisch plekje, waar inmiddels een grote groep thaien was gearriveerd, die hier de kerstnacht en 1^ste kerstdag kwamen vieren. Hahahaha, dat was een feest. S' avonds hoorde wij ineens geluid dat volgens mij voor muziek moest doorgaan. Hadden een laptop opgesteld met mengpaneeltje en vervolgens via mobiele telefoon aangesloten op internet en daar de muziek van afgeplukt. Favoriete muziek was karaoke muziek en hoe later op de avond hoe meer mensen gingen zingen, maar ook hoe valser de tonen werden en helaas was het maatgevoel ook niet meer het beste wat zij te bieden hadden. Verder werden wij tijdens het eten ineens getrakteerd op een optreden van een danseres ( volgens mij een Thaise jongen die zich als niet onaantrekkelijke vrouw had uitgedost). Vooral het dansen op Dancing Queen van Abba was een hilarisch succes. De Thaise mensen genoten zichtbaar en hoorbaar, wat vooral te horen was als de danseres weer eens dicht naar de Thaise mannen ging. De avond werd afgesloten, voor de Thaise groep, met een soort stoelendans. Er ging een cadeau rond in de groep en als de muziek stopte dan was dat cadeau voor degene die het in zijn handen had. Vaak veel getreuzel, wat weer tot gevolg had dat andere gingen gillen en schreeuwen dat het cadeau verder moest. Een heel bijzondere kerstavond dus, wij hebben het samen nog stilletje overgedaan met een heerlijk lokale alcoholisch versnapering op onze veranda voor het hutje.

So far so good en straks een verhaal over ' Robinson, the ride